1- دانشیار گروه رفتار حرکتی و روانشناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
2- دانشجوی دکتری یادگیری حرکتی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران ، rhojabrnia@yahoo.com
3- کارشناسی ارشد مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
4- دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده: (1104 مشاهده)
هدف از پژوهش حاضر اولویتبندی عوامل توسعۀ فرهنگی ورزش از منظر صاحبنظران بود. پژوهش کاربردی حاضر از نوع تحقیقات توصیفی ـ پیمایشی بود که به روش آمیخته (کمی ـ کیفی) انجام شد. در بخش کیفی نمونۀ آماری شامل مدیران ستادی، استادان و محققان دانشگاهی بودند که دارای اثر پژوهشی مرتبط هستند. نمونهگیری در بخش کیفی بهصورت گلولهبرفی و تا رسیدن به حد اشباع نظری با متخصصان امر انجام گرفت. در بخش کمی نیز نمونهها را مدیران و متخصصان ورزشی، استادان دانشگاهی دارای سابقۀ تدریس در حوزۀ فرهنگی ـ اجتماعی ورزش و پژوهشگرانی که در این حوزه مطالعات پژوهشی انجام داده بودند، تشکیل دادند که بهصورت هدفمند 49 پرسشنامۀ محققساخته که از مصاحبۀ کیفی استخراج شده بود بهصورت آنلاین و میدانی توزیع شد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آمار توصیفی برای ویژگیهای جمعیتشناختی و از آمار استنباطی بهوسیلۀ نرمافزار تحلیل آماری Expert choice نسخۀ 11 برای وزندهی و اولویتبندی عوامل توسعۀ فرهنگی ورزش استفاده شد. نتایج نشان داد در عوامل توسعۀ فرهنگی ورزش به ترتیب اولویت خانواده و ورزش تربیتی (408/0)، مسئولیتپذیری و وجدان اخلاقی (273/0)، پرهیز از رذایل اخلاقی در ورزش (173/0)، آداب و رسوم فرهنگی در ورزش (080/0)، ارتباطات و مبادلات فرهنگی (043/0) و فعالیت فرهنگی در ورزش (022/0) برقرار است. بهطور کلی میتوان گفت که گسترش فرهنگ در خانواده و ورزش تربیتی میتواند بهطور مستقیم ریشۀ ناهنجاریهای اخلاقی و رفتاری را کاهش داد
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
هنر و علوم انسانی (عمومی) دریافت: 1400/8/20 | پذیرش: 1400/10/1 | انتشار: 1400/6/20